Rebung itu perlu di jaga.

Jumaat baru ni,ada hari bertemu pelanggan menandatangani repord card di sekolah saya. Boleh dikatakan saya berjaya bertemu dengan 31 daripada 33 ibubapa murid kelas saya...besar juga pencapaian tu...(kira pencapaian lah kan..boleh tarik ramai ibubapa datang..walaupun..anak murid boleh tahan 'hebat' nya). Memandangkan murid-murid saya dalam tahap pertengahan/sederhana,maka saya perlu bersedia lebih sikit. Markah mereka,terutama subjek teras memang sangat mendukacitakan (walaupun telah diberi ugutan dan peringatan untuk meningkatkan tahap kerajinan dalam diri mereka).

Macam-macam ragam ibubapa nie, 31 kepala maka 31 ragam yang saya hadapi. Kalau yang tak kisah tu...memang tak kisah langsung,tak tanya apa-apa pun pasal result anak dia, saya pulak yang over nak terangkan kelemahan yang saya kenal pasti. Parents nie boleh cakap "dah memang macam tu cikgu...nak buat macamana,dia memang malas...kat rumah pun malas...saya memang tak boleh buat apa-apa..serah je kat sekolah" erkk....terkedu saya di buatnya...

Kalau yang concern sangat pulak,sampai tanya macamana serounding p&p di kelas? kenapa anak dia tak boleh score? kenapa tak tumpukan perhatian pada anak bangsa..(cara dia cakap macam nak bagitau cikgu nie tak care pasal anak bangsa dan taknak anak bangsa berjaya. Sukati dia jer bercakap..saya sangat ambil peduli tentang anak murid saya, setiap hari saya akan tegur mereka...tak pernah saya biarkan mereka buat salah tanpa saya beri ingatan dan nasihat. 

Kalau yang memahami,boleh terima..saya sangat gembira bertukar-tukar pendapat dengan mereka. Sekurang-kurangnya saya tahu,mereka sangat mengambil berat tentang pendidikan anak-anak mereka dan meminta pandangan untuk mereka boleh membantu ketika anak-anak ini di rumah.

Ada yang bagi alasan "dia tak pergi tuesyen...cikgu,tak mampu..." 

Perkara yang berkait rapat dengan pembelajaran murid ini adalah bermula di rumah kemudian ada kesimanbungan di sekolah, berkembang di sekolah dan pantauan SANGAT PERLU di rumah. Dulu saya pun tak pergi tuesyen, tapi abah saya yang pantau kami tiap-tiap malam. Mesti kena buat latihan,kalau tak de kerja rumah,hafal sifir. Ibu bapa tak boleh lepas tangan. Jangan biarkan anak-anak terlalu asyik dengan permaian komputer,PS2,PS3, internet, kartun dan sebagainya.

Saya sarankan,sekurang-kurangnya buat latihan di rumah untuk membiasakan mereka dengan soalan dan bentuk-bentuk soalan. Dari situ,mereka akan mahir menjawab dan memahami soalan. Tak perlu hantar tuesyen kalau tak mampu,gunakan buku2 latihan yang murah pun tak mengapa. Sekarang buku latihan dah melambak-lambak kat kedai buku. Serendah rm1.20 dah boleh dapat 1 buku...kalau mahal pun baru rm4.50-rm6. Sekiranya sebulan mereka beli satu buku yang berharga lebih kurang Rm 4.50 untuk 5 matapelajaran utama mereka cuma berbelanja RM18 sebulan. Apa salahnya berkorban sedikit untuk membantu anak berjaya...tak rugi pun  kan..."kalau melentur buluh..biarlah dari rebungnya..."

Alas kepala bantal kekabu:

Good job German...korang semua memang hebat...

please cry aloud Argentina..

hiks...hiks...hiks...